بررسی میزان علاقه‌مندی و کسب مهارت دانشجویان زبان و ادبیات عربی

اهمیت زبان عربی در ایران، امروزه بر اثر رویکردهای دینی، اجتماعی و سیاسی حاکم و لزوم تربیت کارشناسانی خبره، بیش از قرون گذشته احساس می‌شود؛ اینکه آیا دانش‌آموختگان این رشته، می‌توانند نیاز بازار کار را تأمین نموده و به‌عنوان نیروی انسانی مجرب، به جامعه خدمت کنند یا نه مسأله‌ای است که پژوهش پیش رو می‌کوشد بدان پاسخ دهد. با توجه به رابطه علاقه‌مندی به رشتة تحصیلی و کسب مهارت، باید بررسی شود که تا چه اندازه بر علاقه‌مندی دانشجویان در حین تحصیل افزوده یا کاسته می‌شود. این پژوهش از طریق مطالعه میدانی روی دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی، علامه طباطبایی و تهران انجام شد و بررسی داده‌ها نشان داد که علاقه‌مندی، عامل اصلی انتخاب این رشته از سوی دانشجویان بوده است؛ اما پس از تحصیل در این رشته، از علاقة آنان کاسته می‌شود. به‌علاوه تقریباً کمتر از نیمی از دانشجویان، توانایی قابل قبولی در رشته‌ی تحصیلی خود و در چهار مهارت یادگیری زبان (خواندن، نوشتن، گفتن و شنیدن) کسب کرده‌اند